Πέθανε ο μεγάλος τραγουδιστής Γιάννης Πουλόπουλος

1878

Μας μέθυσες με το φεγγάρι σου. Περπατήσαμε δίπλα σου κάποια βράδια παρέα με το άγαλμα.
Σε μια “καμαρούλα μια σταλιά” υποσχεθήκαμε “Όλα δικά σου μάτια μου”
Μα “όσα δεν βάνει ο λογισμός” μας φανερώθηκαν “όταν αρχίσανε για αστείο τα ψέμματα στη συντροφιά”

Φτωχότερη από χθες το βράδυ η ελληνική μουσική σκηνή, μετά την απώλεια του Γιάννη Πουλόπουλου.

Ο πασίγνωστος τραγουδιστής «έφυγε» σε ηλικία 79 ετών, σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, προδομένος από την καρδιά του.

Το βιογραφικό του

Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας, στην περιοχή της Μάνης. Οι γονείς του, μεσσηνιακής καταγωγής, κατοικούσαν στην Αθήνα, στην περιοχή του Μεταξουργείου και ύστερα μετακόμισαν στο Περιστέρι και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, όμως σε ηλικία 5 ετών μένει ορφανός από μητέρα και μεγαλώνει με τον πατέρα του Γιώργο και τον μικρό αδερφό του Βασίλη.

Η αγάπη του για το τραγούδι

Από μικρός είχε κλίση στο τραγούδι. Παρακινημένος από τους φίλους του, που τον άκουγαν να τραγουδάει, αλλά και έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, πήγαινε στην εταιρεία Columbia το 1962 κάνοντας προσπάθειες για να πει κάποια τραγούδια που γίνονταν τότε ακροάσεις, ζητώντας να τον ακούσουν, αλλά κανείς δεν του έκλεισε κάποιο ραντεβού. Δεν το έβαλε κάτω, συνέχισε τις προσπάθειες καθημερινά, παρ’ όλα τα μεροκάματα που έχανε αφού δούλευε τότε σαν ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο. Την ίδια χρονική περίοδο φοιτούσε στη νυχτερινή σχολή ΝΤΗΖΕΛ, με ειδικότητα ηλεκτρολόγου.

Έτσι μπαίνει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι, σε μουσική και στίχους του Μπάμπη Δαλιάνη, με τον τίτλο “Κορμί μου πονεμένο“. Στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών θα έμπαινε το τραγούδι “Στο άδειο προσκεφάλι“, που όμως τελικά το πήρε επί πληρωμή ο Στέλιος Καζαντζίδης από τον συνθέτη, όπως αναφέρει το WikiPedia.

Τελικά το τραγούδι δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα στην Columbia. Ένας επιπλέον λόγος ήταν ότι ο Πουλόπουλος ακόμα ήταν ανήλικος και απαγορευόταν να εκδοθεί δίσκος με το αναγραφόμενο τραγούδι. Το δεύτερο τραγούδι ήταν ένα συρτοτσιφτετέλι του Πάνου Πετσά με τίτλο “Δως μου την καρδιά μου πίσω“. Κυκλοφορεί σε 45άρι και στην πίσω πλευρά είχε ένα “μπαγιό” του ίδιου του συνθέτη με την Πόλυ Πάνου και τη Βούλα Γκίκα, με τίτλο “Γεννήθηκα να σε αγαπώ“. Εκείνη την περίοδο η Columbia, έχοντας στο δυναμικό της μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών, αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση και να κάνει νέες ακροάσεις, από τις οποίες θα κρατούσε 50 άτομα.

Την επιτροπή ακροάσεων αποτελούσαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος διάλεξε να πει δύο δύσκολα τραγούδια: το “Μάνα μου και Παναγιά” και το “Παράπονο”. Μόλις τελείωσε, τον πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: “Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή”, και τελικά ήταν ο μόνος που πέρασε από αυτή την ακρόαση.

Ο Μίκης Θεοδωράκης του δίνει να πει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων», που εκείνη τη χρονιά (1963) ανεβαίνει στο θέατρο Ρεξ από τον θίασο Τζένης Καρέζη–Νίκου Κούρκουλου. Τα τραγούδια αυτά ήταν τα “Στρώσε το στρώμα σου για δυο”, “Δόξα τω Θεώ” και “Το ψωμί είναι στο τραπέζι”.

Αυτά είναι και τα πρώτα τραγούδια που ηχογραφεί σε δίσκο ο Πουλόπουλος, τα οποία αργότερα θα δισκογραφήσει στην ίδια εταιρεία και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Εκείνη την περίοδο ηχογραφεί το ένα και μοναδικό τραγούδι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, το “Πρωινό τραγούδι”, σε στίχους Νίκου Γκάτσου, το οποίο επίσης δεν κυκλοφορεί και μένει ως δείγμα και το 1963 συμπεριλαμβάνεται στο διπλό LP Χρυσές επιτυχίες του Σταύρου Ξαρχάκου.

Ο χειμώνας του 1963 τον βρίσκει να τραγουδά στο κέντρο Ξημερώματα, στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ, τον Γιάννη Αγγέλου στο μπουζούκι και τον Γιάννη Μπουρνέλη ως κονφερασιέ. Στην συνέχεια, απομακρύνεται από την Columbia, εξαιτίας του Γρήγορη Μπιθικώτση, ο οποίος έθεσε βέτο στην εταιρεία και στους αδελφούς Λαμπρόπουλους, ότι αυτόν δεν τον ήθελε εκεί. Το 1964 κατατάσσεται φαντάρος και απολύεται το 1966.

Η συνέχεια τον βρίσκεινα τραγουδάει σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα (Το στέκι του Γιάννη, Ταβάνια, κ.ά.) Στη Λύρα ηχογραφεί ξανά τα τρία τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και άλλα δώδεκα του ίδιου συνθέτη, όπως τα “Βράχο βράχο τον καημό μου“, “Βρέχει στη φτωχογειτονιά”, “Καημός” κ.ά.

Το 1965 τραγουδάει τέσσερα τραγούδια του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Μάνου Λοΐζου, ενώ το 1966 θα τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση το “Ακορντεόν“, στην ταινία μικρού μήκους Αθήνα, πόλη χαμόγελο, σε σκηνοθεσία του Λάμπρου Λιαρόπουλου για το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Σχεδόν παράλληλα κάνει μεγάλη επιτυχία με το “Μη μου θυμώνεις μάτια μου”, του επίσης τότε πρωτοεμφανιζόμενου Σταύρου Κουγιουμτζή.

Το 1966 τραγουδά σε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη Μαρία Φαραντούρη και τον πρωτοεμφανιζόμενο Δημήτρη Μητροπάνο. Την ίδια χρονιά μπαίνει για τα καλά στη δισκογραφία. Τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές ταινίες: Οι στιγματισμένοι (1966), με τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού, όπου τραγουδάει μαζί με την Ελένη Κλάδη το “Πολύ αργά” και το “Σ’ αγαπώ”· Ο τετραπέρατος (1966), με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όπου ερμηνεύει το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού “Στον Πειραιά, στον Πειραιά”· Εκείνος κι εκείνη (1966), με τη Τζένη Καρέζη και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, όπου τραγουδάει τη σύνθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου “Ξεγυμνώστε τα σπαθιά”.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ:
Αποσπάσματα από συνεντεύξεις στην Espresso και Newsbeast

1 Ιουλίου κλείνω τα 79.
Αναρρώνω αυτή την περίοδο.
Τα τελευταία είκοσι έξι χρόνια δίνω μάχη με το γλαύκωμα, που μου έχει δημιουργήσει προβλήματα στην όρασή μου.
Ημουν 19 χρονών όταν πήγαινα στην εταιρεία COLUMBIA που γίνονταν εκείνη την περίοδο ακροάσεις και ζητούσα να με ακούσουν αλλά κανείς δεν μου έκλεινε ραντεβού.
Ομως, παρά τις απορρίψεις που δεχόμουν , επέμενα και γι’ αυτό συνέχιζα να ζητώ ακρόαση σχεδόν καθημερινά. Έχανα μεροκάματα αφού τότε εργαζόμουν ως ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος ενώ παράλληλα έπαιζα ποδόσφαιρο στον Άγιο Ιερόθεο και στον Ατρόμητο στο Περιστέρι.

Έτσι, κάποια μέρα, κανείς δεν ξέρει τους λόγους, αποφάσισαν να μου δώσουν μια ακρόαση. Την επιτροπή ακροάσεων τότε στην εταιρεία αποτελούσαν οι συνθέτες , Μίκης Θεοδωράκης, Απόστολος Καλδάρας, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου.
Μόλις τελείωσα, με πλησίασε ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή». Και με πήρε «υπό την προστασία του».

Ο «δρόμος», έγινε αμέσως χρυσός. Και ήταν ο πρώτος ελληνικός δίσκος που έγινε χρυσός, ο οποίος στα χρόνια που ακολούθησαν κατέγραψε ρεκόρ πωλήσεων.

Δεν έχω κάνει ποτέ περιοδείες.
Οι μοναδικές φορές που έκανα εξαίρεση και τραγούδησα σε συναυλίες ήταν δύο και ο σκοπός τους ήταν φιλανθρωπικός. Θυμάμαι τη συναυλία που έγινε στο γήπεδο του Πανιωνίου για έναν ντράμερ μου, ο οποίος είχε μείνει παράλυτος και την άλλη στο γήπεδο Σπόρτιγκ, όπου τραγούδησα με σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα τότε για τη συχωρεμένη Καίτη Χώματά.

Σημερα δισκογραφικές εταιρείες δεν υπάρχουν, μαγαζιά δουλεύουν δύο φορές την εβδομάδα. Πώς λοιπόν να αναδειχθούν οι νέοι καλλιτέχνες; Κατέστρεψαν το τραγούδι, όπως κατέστρεψαν και την Ελλάδα.
Είναι δυνατόν να περνούν οι Έλληνες όλα αυτά τα δεινά; Μας έχουν εξοντώσει και δεν ντρέπομαι να το πω. Και το θέμα δεν είναι οι μεγάλοι, είναι τα νέα παιδιά που δεν τους δίνεται το δικαίωμα να κάνουν πολλά πράγματα για να καταξιωθούν επαγγελματικά.

“Φίλε έλα απόψε”
Live στο ΘΕΑ 17-5-2014
https://youtu.be/yWpDU0pwmPM

πηγη: gazzetta.gr.
Espresso και Newsbeast